Czy wiesz, że wąż, choć słabo słyszy, to i tak wie, że człowiek się zbliża? Wszystko dzięki temu, że swoim brzuchem czuje drgania i to jest dla niego informacja, że należy się wycofać. A wiesz, że choć najdłuższy wąż: anakonda osiąga długość 6-8 m., to wcale nie żywi się dużymi zwierzętami, tylko np. drobnymi ptakami? Słyszałeś, że wąż może zjeść raz na miesiąc lub półtora i to mu wystarcza. Takim posiłkiem może być np. mysz lub mały szczur, a i tak po każdym takim daniu wąż zrzuca skórę, bo rośnie.
I na koniec: wiesz, że naukowcy do dzisiaj szukają informacji, dlaczego wąż jest tak, a nie inaczej zbudowany? Powstała już nawet na ten temat ciekawa historia… To wszystko w wyniku jego chciwości… Chciał bowiem mieć szpony, skrzydła, płetwy, pazury i dwa ogony. Przy tych dwóch ogonach, Pani Przyroda już nie wytrzymała, nie mogła znieść zachłanności węża. Zatem go ukarała i wszystko mu odebrała, zostawiając sam ogon. Właśnie dlatego wąż wygląda, jak wygląda. Kryje się w trawach i zaroślach, bo zwyczajnie wstydzi się swojego wizerunku. Nauka z tej historii jest prosta: nie warto być chciwym, to nie popłaca. Chciwość jest jedynie pożądana w nauce, powinniśmy chcieć jej więcej i więcej, i nigdy nie mieć dość.
Naszym gościem była Lady, wąż zbożowy z Ameryki Północnej.
Pani Joasiu, bardzo dziękujemy za to spotkanie i wszystkie tegoroczne. Każde było naprawdę wyjątkowe. A Pani pomysły na zajęcia przyrodniczo-kulinarne nie mają sobie równych. Dziękujemy i gratulujemy!!! Oczywiście czekamy na Panią i Pani zwierzaki w przyszłym roku szkolnym.

Ela Korzeniowska